Terugblik 2019

Hallo en welkom bij Pillow Talk nummer 5, aflevering nummer 5. En ik denk de laatste van het jaar. Dat denk ik ook. Dat denk ik ook. Mijn naam is Milo van Brugge. Account director, mede-eigenaar van Pixabillow en host van deze podcast. En mijn naam is Joel Cox en ik ben technisch verantwoordelijk bij Pixabillow. Mijn naam is Geert-Jan de Jong. Ik ben Audio director en mede-eigenaar van Pixabillow. En vandaag gaan we terugblikken op 2019, want het is bijna kerst. Ja, we hebben eigenlijk een wat andere invulling dan normaal. Ja, we zijn natuurlijk vrij serieus over het algemeen. Altijd. Al die afleveringen tot nu toe. Maar we dachten laten we nou eens even gewoon iets luchtiger onderwerp. En eens even kijken wat er nu bij ons en in ons vakgebied afgelopen jaar is veranderd. Nou, en er valt genoeg terug te blikken afgelopen jaar. Dus laten we beginnen. Lasers. Niets met neon. En dit al als de check. Dit wordt weer een teaser, dat weet je. Welkom bij Pillow Talk. De podcast waarin we op zoek gaan naar de ultieme gebruikservaring in het digitale domein en daarbuiten. Oké, het hele jaar zijn we natuurlijk doorlopend bezig met geweldige gebruikservaring onderwerpen. En daarom hebben we fascinatie voor de vraag, wat is de ultieme gebruikservaring? Nou, gebruikservaring is een user experience ofwel een UX. En elke podcast beginnen we met de UX fuck up van de week. En ook dat doen we deze week iets anders. Ja, want ook wij maken wel eens foutjes. We steken de hand een keertje in eigen boezem. En we gaan het later in deze podcast hebben over de verbouwing. Want dat was een van onze grotere veranderingen van afgelopen jaar. Tijdens die verbouwing hadden we één fuck up. En dat was wel een tamelijk grote fuck up. Daar hebben mensen slecht van geslapen. Dat was in ieder geval een zichtbare fuck up. Dat was echt heel erg. Wie wil het vertellen? Ja, doe jij maar, want jij was de eerste die het resultaat gezien heeft destijds. Laten we het zo zeggen, de muren moesten geverfd worden. Dat kan je natuurlijk in RAL 9001 doen of 9010. Zo zijn we niet. Maar dat zou te makkelijk zijn. Dus het lumineus idee... Bloesem wit. Nee lotus bloesem... Lotus bloesem wit. Was dat de naam op het kaartje? Ja. Lotus bloesem wit? Jazeker. En we hadden het grondig bestudeerd, he, het kaartje. Absoluut. Klein kaartje. In daglicht. Hoe groot? 10 bij 5 ofzo. In daglicht. Nou, niks bijzonders, het leek gewoon wit, he? Joël? Ja, met een vleugje roze. Het leek vrij wit. Ja, met een vleugje roze. Met een vleugje roze. Ja, ik moet dan gelijk denken, waar werd die serie ook weer? Met een klottetje roze. Ja, dat was tul, maar dan echt het canvas was nogal groot, zeg maar. Waarop gekleederd werd. Dus nadat de schilder met de spuitmachine door ongeveer de eerste verdieping heen was gefloten. Dachten de schilderen. Ja, want ze, voor de duidelijkheid, ze spoten en ze kwasten dus niet met dit soort oppervlakken. Dus dat was binnen een half uurtje hadden ze echt wel een goeie ruimte met lotusbloesem wit. Ja. En toen dachten ze, vrij pro-actief, overigens. Daar zijn we ze dan wel weer dankbaar voor. Laten we toch maar even contact opnemen met de opdrachtgever. Even kijken of deze stoere jongens wel echt dit babyroze op hun muur willen hebben. Kougrondbal! Oh, het was vreselijk. Ik heb daar echt... We hebben eigenlijk niet eens... Ik weet nog dat ik Gert-Jan belde. En dat ik wel echt zei van, volgens mij. Volgens mij moeten we dit niet willen. En ik heb hier een heel slecht gevoel bij. En wat je dan krijgt, is dat je denkt, misschien valt het mee als de meubelen erin staan. Of als het plafond... Ja, of als het een beetje... Of als het daglicht is. Het moet nog een beetje opdrogen. Misschien trekt dit wel wat witte weg. O, het was echt een heel... Nee, ja, dus dat was niet zo best. Nee. Ja, dus we hebben eigenlijk... Ja, het was knalroze. Het was echt onverenigd. Nou, het was niet zozeer knalroze. Van dichtbij leek het vrij wit. Maar alles gaf een roze gloed af als er licht op viel. Ja, en als er geen licht op viel, dan was het gewoon een kougrondbal. Want dat was wel een dingetje. In het licht was het lotusblossom. In de schaduwen was het echt roze. Over het dak was het lotusblossom. Maar s'avonds werd het pretty and pink. Ja. Dus, het was een hel. En dat hebben we heel snel teruggedaan als Lugeindje. Dus dat was de eerste tegenvalling in ons verhaal. Maar nee, dus dat was een fuck-up. En wat hebben we ervan geleerd? We hebben er vooral van geleerd dat je eerst altijd een opzetje moet maken op een wand. Ja. En dat dat iets groter moet zijn dan 5 bij 10 centimeter. Dat je van zo'n kaartje eigenlijk niet kunt inschatten wat het doet op een, nou, hoeveel vierkante meters dat. Het voelde me wel vooral stom, omdat je dan denkt, verdorie we zijn toch ontwerpers. Maar dan is dit dus toch weer net zo anders. Dat, ja, wil dus misschien ook niet erg maken. Ja, maar misschien had ook, dat is wel interessant, zou ook de uitvoerder ons hebben kunnen adviseren als zijnde professional van, joh, je kan beter niet meteen gewoon alle verf bestellen, maar eerst eens 1 bus en dan een wandje doen. Dat had gekund, ja. Maar goed, waar het ook aan ligt, het was in ieder geval niet heel fraai. Nee. Tenminste, als je niet een kinderdagverblijf wil beginnen, voor alleen meisjes. Ja, ja, dank je. Dat. Hoho, inclusief he? Ja, hoho. Maar het is nu, het is nu, wat is het nu? Gebroken wit, gewoon keurig. Volgens mij zijn jullie op een RAL gaan zitten, maar we hebben de plafonds wel weer vrij origineel gedaan. Dus de plafonds hebben wel een soort van chocoladebruin kleurtje. Wat op zich wel erg fraai is. Iets lichter dan chocoladebruin. En de muren zijn gewoon geruststellend wit. Dus dat is op zich wel weer fijn. Maar goed, dat was een pijnlijke fuckup van onszelf. Eigenlijk he, hebben we gewoon geïtereerd, he. Echt joh, ja. We hebben gewoon geprobeerd. Zo kan ik ook wel itereren. En toen het niet bleek te werken, hebben we het aangepast. In paniek nieuwe verf besteld. Ja. Blinde paniek. Wel tamelijk blind, ja. Oké, nou, zullen we het er snel weer af halen? Dus heb jij ook een wand? Ja, heb jij ook een wand? Stuur dan even een mailtje naar een... Maar dan in een verkeerde kleur. Oh ja. Ja, dan moet je een schilder bellen. Ik weet niet wat je dan bij ons moet. Maar zoek het dan even lekker uit. Nou, ik ga niet oproepen om, als je een wand verkeerd hebt geschilderd, ons een bericht te sturen. Maar, als je een goede of slechte ervaring hebt, dan mag je die natuurlijk wel met ons delen, zodat we die in het nieuwe jaar kunnen behandelen. En dat mag dan naar pillowtalk.nl, een mailtje, of volg ons op instagram. En als je ons volgt, dan kun je daar ook even een berichtje sturen. He, over naar de orde van de dag, want we gaan terugblikken op het afgelopen jaar. En dat doen we uiteraard met een aantal stellingen, die dus iets luchtiger zijn dan normaal gesproken. En de eerste haakt natuurlijk ontzettend in op waar we het net over hadden, namelijk de verhuizing. En de stelling is... Verhuizen? Sorry. Verhuizen is een eitje. Nou, ik hou even mijn mond. Milan houdt zijn mond omdat Milan heeft zich vooral met het proces bemoeid. En die is er nu nog moe van. Denk ik. Was heel agile. Ja, iets te agile. Het waren iets te veel momenten dat erbij gestuurd moest worden. Nou, ik denk in de basis. We waren echt ruim van tevoren begonnen met gewoon het op zoek gaan naar een nieuwe plek. We hadden de waar wij zaten aan de Westerlaan. We wisten dat het eindig was en we wilden eigenlijk op eigen schema gaan verhuizen. We wilden niet afwachten totdat we er uit gegooid werden. Dus zijn we al... Nou ja, ik denk bijna... We zijn volgens mij in de zomer... In de zomer of in het voorjaar zelfs van 2018 zijn we begonnen met het zoeken naar een nieuwe plek. Ja, denk ik wel. Ja, want we hebben uiteindelijk... Wat zal het zijn? In september ofzo een contract getekend. Voor waar we nu zitten. En het zou in maart opgeleverd worden. Haha. Nee, dat weet je natuurlijk vooraf dat dat het niet gaat worden. Dat is op zich ook niet een ramp. Nee. Wat we vervolgens hebben gedaan is heel vroeg al een interieurarchitect aangehaakt omdat de plek waar we kwamen nou volledig op de kop moest. Er was gewoon niks. Er was een skelet en een karkas wat ingevuld... Een blank canvas. Een blank canvas. Het was heel even met kou-gomballen. Een roze canvas waar we iets mee konden. Dus ja, dat... We hadden het op zich... In die zin hadden we het volgens mij redelijk goed georganiseerd. We hadden externe hulp bij gehaald van een professional. Ja, en uiteindelijk... Hoe lang heeft het nu geduurd? Het is eigenlijk nog niet helemaal klaar. Er zijn nog steeds wat losse eindjes. Er zijn nog wat losse eindjes, maar in basis is het nu al wel een maandje, denk ik. Het is gewoon ons eigen kantoor is al wel een maand nu echt helemaal up and running. Echt goed, zeg maar. Daarvoor zaten we vanaf juni verhuisd. En toen was het gewoon nog niet klaar. Toen hebben we een maand eigenlijk met één verdieping moeten werken. Samenvattend, wat is er gebeurd? Ten eerste was het niet af toen we erin gingen inderdaad. En heeft het ook nog wel vrij lang geduurd toen we er al in zaten voordat het afgemaakt is. Dat heeft best wel veel overlast veroorzaakt, omdat je ergens werkt waar ondertussen ook nog verbouwd wordt. En dat levert geluidsoverlast op, stof, smerigheid, dingen die niet werken. Delen van het pand die je nog niet kunt gebruiken, zodat je daar allemaal op moet improviseren. Dat is denk ik een beetje een notendop. Ja, daar zaten wel echt een heleboel zaken bij die moeilijk aan iemand te weiden zijn. Lekkages die op moeten drogen, dingen die buiten het toedoen van iedereen die er ook maar wat aan kan doen. Ja, veel overmacht. Ja, veel overmacht waar je natuurlijk wel tijd voor... Het is ook een oud pand, natuurlijk. En dat heeft er denk ik ook iets mee te maken. Het is geen nieuwbouw. Maar charmen. Ja, charmen. En dan kom je dingen tegen die niet voorzien zijn. Maar ik bedoel, dit is dan het wat minder positieve stukje van de verhuizing. Maar we blikken natuurlijk terug op de verhuizing. En het heeft ons natuurlijk los van slapeloze nachten en dromen nachtmerries over rozen muren, heeft het ons ook een heleboel goeds opgeleverd. Dat we nu een plek hebben waar we de filosofie die we aan hangen, namelijk dat we rust in de tent willen hebben en dat je soms tussen de mensen wil zitten, maar soms je ook even wil kunnen afzonderen. Dat kon eerder niet. En dat kan nu wel. Ja, dat vind ik heel leuk dat we dat in het begin gedaan hebben. Dat was een set van functionele eisen wat we nodig hebben. En volgens mij is daar het uitgangspunt vooral in geweest dat we een plek wilden hebben waar we zelf heel prettig konden werken. Dus dat klinkt misschien een beetje raar, maar je kan natuurlijk een kantoor kan je inrichten, vooral met als prioriteit als de bezoek komt, dan moet dat heel goed gemanaged worden. Maar in de basis was het een plek waar we gewoon lekker ons werk kunnen doen op hoe je dan die dag wil werken. En ik denk dat het wel heel sterk is geweest. Ja, we hebben volgens mij vooral gekeken naar hoe werken wij, welke processen. Dus je hebt, soms werk je alleen, soms werk je in een groep, soms werk je in een groep met een klant, soms werk je in een groep intern. En daar hebben we geprobeerd die behoeftes functioneel in het pand allemaal in te vullen, zodat we dat nu kunnen doen. En daarbij, en dat is wat Milan al aangaf, is het belangrijk dat je dat kunt doen zonder anderen te storen. Dus dat de mensen die wel aan het werk zijn en zich moeten concentreren, dat die niet gestoord worden door de mensen die bijvoorbeeld een overleg of een brainstorm of iets dergelijks hebben. En een grote bron van inspiratie, dat was het boek van Carol Nieuwpoort? Ja, Diepwerk, heet het denk ik. Ja daar stond als voorbeeld een gebouw in, waarbij als je binnen komt waarbij het bruisend is, en naarmate je verder in een gebouw komt, steeds meer bibliotheekachtig wordt, steeds rustiger en stiller. Dus je begint sociaal met interactie tussen mensen en naarmate je dieper in het gebouw komt, kun je beter concentreren en solitair werken. En dat hebben we hier ook geprobeerd en dat merken we nu al, dat dat heel goed werkt. En dat mensen ook echt die plekken opzoeken op het moment dat ze een andere behoefte hebben. Ja en even voor mensen die niet een beeld hebben bij wat voor pand en waar wij zitten, misschien leuk om er even een soort van te omschrijven? Nou ja, wel een beetje, we zitten in Zwolle, we zitten op een, nou ja vinden we zelf een hele mooie plek. Nou dat vinden denk ik wel weer mensen, maar in Zwolle heb je de gracht. Dus we zitten op stand aan de gracht en dat is een hele fijne plek. Mooi monumentaal oud pand, vanbinnen dus helemaal nieuw en modern ingericht. En wat het fijne is... Op loopafstand van het station. Op loopafstand van het station, dat is een hele belangrijke eis voor ons. Omdat veel van onze medewerkers met de openbare vervoer komen. En wat eigenlijk heel prettig is, is dat als je binnenkomt in ons kantoor, dan heb je een entree. En dan kun je naar links en dan heb je de voorkamer noemen we dat. Een beetje het formelere stuk. Een mooie vergaderruimte waar je met een stuk of 10-12 mensen wel zou kunnen zitten. En wat daar heel prettig aan is, is dat je ook als we bijvoorbeeld een gesprek met iemand hebben die... Nou ja, een potentiële klant of wat dan ook. Je hoeft niet de hele ruimte door om... Je hoeft andere mensen niet te storen. Collega's niet te storen, dus je kan gewoon linksaf op die kamer in. Je kan mensen wel even... want het is allemaal open, dus je kan naar rechts kijken als je binnenkomt. En dan zie je gewoon iedereen aan het werk. Je hebt gelijk wel een idee van... Wat voor bedrijf hier binnenkomt. Het is niet allemaal... Zonder dat je... Maar er zit letterlijk een drempel. Waardoor je niet daar zomaar even binnenloopt. Dus het is een hele grote doorgang die naar rechts gaat, de ruimte in. En daar hebben we dan 12 werkplekken waar mensen gewoon bij elkaar kunnen zitten. Maar links kun je gewoon vergaderen en storen je je collega's niet. En als je vervolgens dan naar rechts loopt en je loopt de ruimte door, dan kom je aan de achterkant van het pand bij een trap naar beneden. En daar hebben we dan 4 werkplekken waar je echt wel even met tussenschotten in een soort cubicles zit. Nou, dat is voor zometeen nog even een bruggetje. En dan hebben we de keuken. Een soort van... Hoorde ik daar nou een telefoon? Ik kan het me niet voorstellen. Ik kan het me ook niet voorstellen. Ik denk dat het aan de kant van de luisteraar was. Maar in ieder geval, kom je beneden, heb je een keuken, heb je een soort hond-swan-ruimte waar wij nu overigens zitten, op een bank, te chillen. En nog een kantoor voor 2, 3 personen waar je echt een deur dicht kan trekken en echt even je helemaal kan afzonden. En het leuke er aan is, het is dus niet alleen hoe verder je het pand zeg maar komt, hoe rustiger het wordt, maar ook eigenlijk hoe van formeel naar minder formeel het eigenlijk gaat. Dus op het moment dat je een klant nog niet zo goed kent, dan heb je natuurlijk iets meer een formele gesprek dan een klant waar je al jaren mee bezig bent. En daar kan je ook rustig mee in de iets informelere ruimtes gaan brainstormen. En je kan je wel gewoon op de banken hier parkeren. Maar op het moment dat dat nog niet is dan... Dus het is niet alleen zeg maar geluid of concentratie, maar het is ook hoe dieper je het kantoor binnenkomt, hoe meer het ook echt voor ons, voor intimie zeg maar. En het is heel prettig, want je merkt dat die trap naar beneden waar ik het net over had, dat is eigenlijk een... Er is gewoon een stuk uit de verdieping gezaagd, zeg maar, waar die trap in zit. En dat zorgt er ook voor dat als je beneden in die, zeg maar even tussen aanleidingstekens, cubicles zit, dat je nog wel alles hoort wat er boven gebeurt. Maar omdat mensen je niet zien, spreken mensen je ook minder snel aan. En kun je daar veel rustiger werken. En dat is heel prettig. Dus eigenlijk kun je zeggen voor de meeste fases van hoe druk je bent. Of er is wel een soort van plek in ons kantoor waar je op dat moment lekker kan werken. En misschien is dat trouwens ook wel een leuk bruggetje naar de tweede stelling. En dat is dat cubicles het helemaal worden in 2020. Dus wij terug. Misschien moet ik dat een beetje toelichten, want die hele filosofie van dat je voor iedere... Dat je dat rumoer, maar ook in stilte kunnen werken wil faciliteren, dat zit dus heel erg in hoe we dat voor ons zien in onze visie op hoe je hier wil werken. En een cubicle, dat klinkt een beetje ouderwets. En dan denk je aan die office of een Amerikaanse... Ja, cubicles hebben een heel slechte naam, natuurlijk. Beetje hetzelfde als de slechte naam van de 9 tot 5-mentaliteit. Ja. Maar toevallig... We hebben net iets heel leuks over geplaatst op een bepaalde site. Maar het ligt wel in hetzelfde verlengde daarvan, toch? Ik bedoel, het is een beetje hetgene wat niet sexy is, waarvan wij juist denken... Oh, dat kan best lekker werken. Ja, en je zou misschien kunnen zeggen dat het een soort tegenreactie is op de playful kantoortuinen... Die Google destijds heeft geïntroduceerd, waar het allemaal bruist en felkleurig is. En dat mensen tegenwoordig al zoveel prikkels krijgen en notificaties en afleiding, dat ze het helemaal niet meer zo erg vinden om zich even een poosje in een... Korkonnetje op te sluiten. Korkonnetje op te sluiten, zodat ze ongestoord hun werk kunnen doen. Wij merken dat in ieder geval. Die vier plekken die een beetje cubicle-achtig zijn... Het is niet zo erg als dat wordt suggereerd. Maar we zien dat die wel populair zijn. Ja. Want dat hebben we niet verteld. We hebben flexplekken, dus je kan gaan zitten waar je... Goed dat je het zegt. Ja, je kan in principe gaan zitten waar je wil. Wat ik zelf heel erg merk aan de cubicles, aan die stilteplekken, is dat... Ik ben van nature nogal... En nu zie ik twee hoofden die zich ontzettend aan het inhouden zijn om niet in lachen uit te barsten. Maar ik kan dat chaotisch en druk, weet ik niet... Luidruchtig zo. Luidruchtig. Ik werd vroeger altijd een marktkoopman genoemd. Dat zal wel liever niks zijn. Maar ik heb daar wel een handje van. Wat ik heel erg merk is dat als ik een dag op die plek beneden heb gezeten... Dat ik daar de rest van de week ook profijt van heb. En dus jullie ook. Ja, ja. Maar dat werkt voor mij ook goed. Dan kom ik echt even terug. Dan heb ik gewoon een hele productieve dag. Dus de maandag is daar goed voor? Nou ja, voor mij wel in ieder geval. De week meteen... Nou ja, voor sommige mensen vind ik het misschien juist prettig om... En het verschilt ook per week, ook voor mij. Soms wil je juist even met collega's parren en doen. En dan ga ik op dinsdag, woensdag daar een keertje zitten. Ja. Maar het werkt op meerdere manieren. Ik vind het heel erg prettig werken. En ik denk... Ik denk wel echt dat... Je hoort best wel veel mensen over... Ja, flex werken, dat is toch helemaal niks. En die kantoortuinen en zo. Ja, ik denk dat toch de Cubicle wel in die zin weer gewoon terugkomt. Niet in die vorm, maar... Nou ja, wat wij bijvoorbeeld nu hebben. Dat je gewoon ook een mogelijkheid hebt... Behalve dan thuis te gaan werken. Wat ik dan altijd zo'n ding vind. Ja. Je moet toch op kantoor ook een plek hebben waar je gewoon rustig kan werken? Ja, als je thuis gaat werken, omdat je dan beter aan je werk... Toekomt, dan is er iets goed mis. Dan is er iets niet goed gegaan bij het inrichten van het kantoor? Ja, dat zou je kunnen zeggen. Of de afspraken intern. Je zou dat op een andere manier moeten kunnen opdragen. Ja, goed, als je bij heel veel gemeenten... En natuurlijk een heleboel bedrijven die van die open kantoortuinen hebben, kijkt. Ik weet nog wel dat mijn moeder... Die heeft bij de gemeente Doetinchem gewerkt. En ik weet nog dat... Nou ja, al die verhalen die je dan hoort. Iedereen heeft ze denk ik wel eens gehoord. Vroeg naar je werk gaan, omdat je dan op een plek kan zitten... Bij een collega waar je graag bij zit. Maar dat is dus wat er een aantal jaar geleden met een onderzoek naar voor kwam. De kantoortuin is niet bedacht om productiviteit te stimuleren. Of een soort interactie. Maar is een bezuinigingsmaatregel. Omdat je anders te veel werkplekken moet realiseren. Kijk, en bij ons is het uitgangspunt dat we mensen de mogelijkheid willen geven... Om die dag te werken zoals we willen werken. En wij hebben... Eh... Hoe zeg je het goed? Volgens mij hebben we in totaal 18 werkplekken in totaal. Ja, 18. En 10 mensen. Maar kijk, het idee is natuurlijk niet om die 18... Op het moment dat we hier met 18 mensen moeten zitten, dan klopt het dus al niet meer. Er moet ruimte zijn, om dus... Sochtens op de ene plek te zitten en zonnesbotend. Als je het heel hard zegt, dan 12 mensen tegelijkertijd... Is eigenlijk wel een beetje... Je zal zoeken. De max, zeg maar, wat comfortabel in deze opstelling kan. Dus je hebt mage nodig. Zelfs met alles. Hebben we alweer een onderwerp voor een volgende podcast. Maar... Eh... Wat ik me nog wel afvroeg was... Eh... Het andere uiterste, namelijk allemaal hokjes. Dus afgesloten kantoortjes. Dat werkt volgens mij ook weer niet zo goed. Want je hebt toch contact nodig met anderen. Ja. Hoe noemen ze dat ook alweer in het Engels? Serpendipity? Serendipity. Dat je inderdaad de toevalligheid... Of de... Ja. Nou, elkaar tegenkomen. Nou, ik heb bij Clockwork... Hier in Zwolle, waar ik heb gewerkt, hadden we inderdaad... Ook verschillende kantoortjes. Kantoren. Sommige... Ruimtes waren voor 6, 8 man. En sommige waren voor 2, 4 man. Vrouwen mochten ook. Maar het waren wel vooral mannen. En dat was... Dat was op zich... Ik vond dat wel prettig. Want dan had je de luidruchtige designers. Dat waren dan toevallig wel een beetje hetzelfde type mensen allemaal. Tenminste, wel veel, zeg maar. Dat ging gewoon goed samen. En dat zat dan in één hok. En dan had je twee interactieontwerpers. Ik weet niet of Ivo luistert. Ivo Bosma. Een van mijn oud-collega's. Maar die zat samen met Marijn. Een van mijn andere oud-collega's zat hier in één ruimte. En die hadden wel wat meer behoefte aan rust. En die zaten daar wel goed met z'n tweeën. Die hadden niet bij ons willen aanschuiven. Dus het is ook een beetje... Daar ging dat goed, omdat het type mens dat in een bepaald vakgebied zat. Bij elkaar zat. En dat ging vanzelf zo goed, zeg maar. Dat vormde zich wel. Dus als je gewoon verschillende formaten kantoren hebt... Dan zou het ook kunnen. En daar zat trouwens... Dat is wel de overeenkomst. Daar zat ook marge in. Daar zat ook niets. Maar was het daar dan zo... Ik vind dat toch wel interessant. Was het daar dan zo dat als Ivo op een ochtend dacht... Ik wil toch bij de designers zitten. Kon die daar dan een bureau pakken? Of had iedereen wel z'n eigen plek? Dat had wel gekund. Maar dat was niet echt de bedoeling. Nee, er was wel gescheiden. Ik zie toch wel heel veel waarde in dat je dan toevallig iets meekrijgt. Of dat je toevallig naast die collega zit... Die je die dag nodig bent. Of dat je daarmee wil schakelen. Ik merk heel vaak dat ik dan naast iemand zit. En dan denk ik... Ja, jij zit nu naast mij. Dan kan ik jou daar even voor vragen. Terwijl je dat anders misschien niet zo snel zou doen. En dat waardeer ik wel heel erg aan. Het flexen. Op die manier. Dus eigenlijk de goede dingen... En daar hebben we ook bij de inrichting van het band naar gekeken. Hoe noemden ze dat destijds? De kwaliteit. Van de werkplekken. Dat hij overal goed is. Dus voldoende privacy. Het is natuurlijk niet allemaal hetzelfde. Maar dat je niet de hele crap plekken hebt. Nee, er zijn maar weinig echt. Natuurlijk, iedereen heeft voorkeur voor een bepaalde... Er zijn bepaalde plekken hier in het band die echt wel voorkeur hebben. Die gewoon net iets fijner zijn. Omdat je net niet in je scherm gekeken wordt. Of dat soort dingen. Maar over het algemeen zijn het allemaal wel volwaardige kwalitatieve werkplekken. Oké, maar terugkomen tot de stelling. Eigenlijk zijn cubicles helemaal de shit. En wordt het dat helemaal in 2020? Maar dan moet het wel voldoende marge zijn om ook een keer op een andere plek te gaan zitten. Dat is eigenlijk misschien wel de conclusie uit deze stelling. Dat flex werken heel fijn is. Maar dat het niet heel fijn is als je er om zes uur je bed uit moet voermoed, omdat je anders geen plekje meer hebt. Eigenlijk moet het zo zijn dat je je dag zelf kunt vormgeven. En als er te weinig plekken zijn en je hebt geen optie, dan wordt het heel vervelend. Nou, andere stelling. Dit was natuurlijk ook het jaar dat we het in een van de vorige podcasts over design thinking onder andere al over gehad. Onze nieuwe werkwijze. En daar komt deze stelling uit voort. Namelijk component based werken. In zowel design als techniek is de toekomst. Wat is component based werken? Joel. Ik ga even koffie halen. Grapje, grapje, grapje. Wat eigenlijk altijd al heel goed in ons systeem is, dat is dat wij heel erg denken in systemen. Dus op het moment dat wij iets ontwerpen of iets bedenken, dan denken wij al heel goed, ik denk meer dan heel veel andere partijen denken al heel goed, oké hoe kunnen we dit hergebruiken? Hoe kunnen we dat hier toepassen? Hoe kunnen we het maximale uit een stukje functionaliteit, een stukje gekadende functionaliteit halen? En dat zat eigenlijk, door dat systeem denken zat al heel erg verankerd in hoe wij dingen bedachten, maar dat werd niet afgedwongen anders dan door onze eigen discipline. En de afgelopen paar jaar zijn er eigenlijk een soort tendens geweest, of in ieder geval de technische mogelijkheid ontstaan, om zowel al in ontwerp en in techniek meer te denken in hele mooie afgekadende stukjes functionaliteit. Dus een voorbeeld daarvan is bijvoorbeeld een FAQ-module of iets, waar je veelgestelde vragen in kan terugkijken. Dus puur een vraag, een button ernaast om iets uit te klappen, zoiets. Zoals gezegd, afgelopen jaar zijn daar steeds meer mogelijkheden in geworden, nou als je misschien ooit een keer in een grafisch programma hebt gewerkt, zoals ik noem even wat photoshop, dan kan je daar heel mooi, kan je daar iets in maken, maar de afgelopen periode is het mogelijk geworden om bijvoorbeeld in het grafisch programma wat wij werken, in Sketch, om daar ook slim mee om te gaan. Dus herhalende stukjes functionaliteit te kunnen configureren. En dat deden we eigenlijk al natuurlijk qua ontwerp, alleen misschien iets minder strak dan we altijd zouden willen. En in techniek deden we het al, alleen was het vaak onze eigen discipline die daarin leidend was. Op een gegeven moment neem je misschien een keer een kortere route en dan ga je even buiten het component om. Maar afgelopen jaar hebben we eigenlijk omarmd, zowel op ontwerp als op techniek, om heel erg na te denken en onze werkwijze aan te passen op juist het maken van die hele mooie afgekaderde stukjes functionaliteit en die op meerdere plekken in te kunnen zetten. Ik heb daar, ik bedoel jullie zijn natuurlijk vanuit design en techniek daar heel intensief al mee bezig geweest en ik heb daar toch iets meer vanaf de zijlijn naar gekeken. En ik vind het wel heel gaaf om te zien dat we nu met Storybook, dan moet je zomaar even uitleggen wat het is, maar dat je daarin eigenlijk die hele blokkendoos die je dan vervolgens aan het bouwen bent, eerst in design en dat vertaald naar techniek. Dat je dat systeem ook echt daarin tot leven ziet komen. En dat je echt, we hadden het altijd wel over een blokkendoos, maar dat was dan toch nog iets wat ergens stond. In abstracto ergens. In abstracto ergens was en niet altijd op dezelfde manier. En je merkt nu dat het gewoon, het voelt zoveel meer solide dan hoe we dat in het verleden, denk ik, met de hele wereld deden. Want we waren natuurlijk, we liepen daar volgens mij niet hoopeloos achter, maar het is meer dat dat meegaan is met de ontwikkelingen die daar zijn. Het is heel zichtbaar nu, het is heel visueel geworden. En dat is, de interactie daarmee tussen ontwerp en development is daarmee ook intensiever geworden. Dat vind ik er heel fijn aan vanuit ontwerp, dat we hoeven nu eigenlijk niet meer te wachten tot bijna de hele applicatie of site gebouwd is. Voordat we kunnen zien wat het wordt. Maar er komen gewoon druppelsgewijs componentjes bij en je ziet het gewoon groeien, maar je ziet dan ook al meteen van deze component hier ontbreekt nog wat aan, dan kun je dat al reviewen. En dat wordt dan meteen meegenomen in de rest van het proces. En op die manier, ja, het is wat minder een black box. Het is ook veel zichtbaarder wat er gebeurt, denk ik. Ja, en ik denk dat het echt heel waardevol is voor als je vooral ook met grotere projecten. Het is volgens mij prima geschikt, zeker omdat we het nu zo hebben ingericht dat het redelijk goed en makkelijk op te zetten is, toch Jewel? Dus het is voor een relatief kleine website ook heel erg goed geschikt, want het is gewoon een goed uitgangspunt. Maar ik zie wel vooral heel erg ook de voordelen van, stel nou dat je een heel ecosysteem van allerlei applicaties hebt. Die ontworpen en gebouwd moeten worden. Nou zijn we natuurlijk al vaak bezig om dat soort systemen in een soort consistente vorm te gieten vanuit het design oog. Maar als het dan ook nog in die blokkendoos zit, waarmee je gewoon de consistentie van je merk en van je applicatie en dus ook de hele gebruiksvriendelijkheid en gebruikservaring kan bewaken. Ja, dat is natuurlijk het grote voordeel. Je kan bijna niet meer fout gaan. Als je die blokkendoos hebt. Wat wij hoog in het vaandel hebben staan, is op het moment dat je iets maakt, dat je waarde toevoegt. En op het moment dat je die blokkendoos waar we het over hebben, dat we die inzichtelijk gemaakt hebben, kun je heel concreet met een product-owner of iemand die de belangen vanuit de klantbehoofd behartigt, kan je heel makkelijk zeggen, we hebben dit en dit en dit. En als er dan een functionele vraag wordt, dan kunnen we zeggen, oké, we hebben dit en dit en dit en dit en dit. En als het dan een behoorlijk goed is, dan kan je dat heel makkelijk in de blokkendoos brengen. Dus je hebt heel erg duidelijk wat zijn de componenten. En in sommige gevallen is het inderdaad iets zo specifiek of is het zo belangrijk dat het noodzakelijk is om daar een specifieke oplossing voor te doen. Maar wat wij de afgelopen jaren steeds vaker teruggingen, dat 70% van de website, van de kortschap, er nog een of andere product is. Dat is een product die een heel gedeelte van de producten in een bedrijf, dat 70% van een website, van een corporate website, die is hetzelfde als de vorige corporate website. Er zit dezelfde functioniteit in. Dus op die manier kunnen we de energie steken in de dingen die belangrijk zijn om iets onderscheidend te maken. Maar vooral niet tijd verspillen aan dingen die, ja, er is een manier om iets te doen, en dat is gewoon goed genoeg in 9% van de gevallen. En daarmee kan je dus juist het verschil maken op de dingen die echt belangrijk zijn, in plaats van tijd te spenderen aan dingen die er eigenlijk niet zoveel toe doen, maar die er gewoon moeten zijn en goed moeten werken. Ja ik denk inderdaad dat je zou zelfs kunnen zeggen dat vanuit een proces zoals we het nu doen, dat we vooraf gaan kijken naar wat het grootste belang is voor de gebruiker, en concepten gaan ontwerpen, prototypen en testen. Dan zou je kunnen zeggen van, je kunt dan heel makkelijk zien welke onderdelen je echt extra aandacht aan moet besteden, omdat dat de pijlers zijn van de site of applicatie. En dat overige dingen wil je misschien wel gewoon zoveel mogelijk conventioneel doen, want het zijn bewezen best practices, en dan hoef je niet elke keer het wiel opnieuw uit te vinden, en daar bespaar je heel veel tijd. En als we daar componenten over hebben liggen, dan moet je daar nog wel wat aan doen. Het is niet zo dat het knippen plakken is, maar je kunt wel op onderdelen ook dingen hergebruiken. Je kan ook samen met de klant die keuze maken. Ik bedoel, je kan nu gewoon zeggen, we hebben dit bij wijze van spreken een soort van liggen, we hoeven dat niet meer helemaal opnieuw uit te vinden, maar ook in de manier, laatst kreeg ik de vraag van iemand, hoe schat je dat nou allemaal in joh? Het kan best wel complex worden, een applicatie, of dit of dat. Ten eerste is het natuurlijk, voor sommige dingen geef je een bandbreedte af, dat kun je ook niet altijd vooraf helemaal goed inschatten. Maar juist met dat soort dingen, een blog, een FAQ, dat soort dingen, ja die zijn niet heel vaak heel erg anders. Zeker niet functioneel, want dan zien ze misschien iets anders uit, en die kun je gewoon in die zin gewoon standaardiseren. Maar de vraag is, in hoeverre moet je daar überhaupt heel erg van afwijken? Het lijkt altijd, ik bedoel, is een FAQ altijd een FAQ? Of hoeveel variatie zit daarin? Heb je daar altijd hetzelfde uitgangspunt voor nodig? Kijk, de grap is natuurlijk, je kan dat vanuit verschillende oogpunten aanverdienen. Je kan zeggen, Is onze organisatie echt zo speciaal, dat wij een andere FAQ moeten hebben? En dan wordt het gewoon een ego-dingetje. Kijk, je zou kunnen zeggen, wat is het belangrijkste doel van een site? Kijk, bijvoorbeeld bij een blog, we hebben voor Cintia.nl het blog ontworpen. Dat is de core business van wat Cintia.nl doet, dan wil je daar extra aandacht aan bestemmen. Dan wil je geen standaardwoord bestemmen. Maar als jij een corporate site maakt voor een business-to-business klant, en ze hebben ook een blog, dan wil je misschien wel gewoon van redelijk standaard blogfunctionaliteit uitgaan, denk ik. Ja, en als je het niet wil als organisatie, dan kunnen we dat ook natuurlijk gewoon fixen. Maatwerk kan allemaal, maar het is de vraag of het altijd nodig is. Dat is denk ik een beetje waar het op neerkomt. En dat component-based werken, dat heeft gewoon heel veel voordelen daardoor. En ook qua onderhoud denk ik, Joël. Zeker, het is juist omdat je die isolatie al op een technisch, maar ook visueel vlak doet, kun je veel makkelijker zien wat de impact is van zoiets, omdat je weet hoe het zich gedraagt in verschillende contexten. Weet je, dit ding functioneert binnen deze kaders, dus op het moment dat daar iets aangepast moet worden, weet je dat het niet volledig nat gaat op het moment dat je het buiten die context ook neerzet. Ja. Dus, de voordelen van component-based werken, component-based werken zijn een betere integratie tussen ontwerp en techniek, herbruiken...... de bruikbaarheid van verschillende onderdelen. Ja. En makkelijk iteratief kunnen werken. Door kunnen itereren op component-niveau. Ja, en misschien wel... De hele manier van werken sluit misschien ook wel beter aan op de toekomst. Het is duurzamer omdat je al vanuit een systeem denkt. Ja, want dat hebben we nog niet gezegd. We zien een soort tendent dat misschien op een dag ontwerp en frontend wel veel meer gaat integreren. Nou ja, in ieder geval, kijk... Het is ook niet op basis van dat ik er heel veel boeken over heb gelezen. Want ik lees geen boeken. Ah, nee, dat was het! We hebben er een tijdje niet over gehad. Twee afleveringen is hij er niet in geweest, maar ik dacht ik gooi hem er nog even in. Oh, en ik zie de meter weer uitslaan trouwens, na die lach. Sorry. Maar ik bedoel, ik kan me best voorstellen dat op een gegeven moment... Ja, dit is niet lullig bedoeld richting onze mensen die frontend doen, maar ik bedoel, frontend is het vertalen van een ontwerp naar techniek. Maar ja, frontend en backend, ik denk gewoon dat techniek op een dag voor een groot deel gewoon... Kan keihard op vakantie. Ja, kan keihard op vakantie. Geen codekloppen meer is, maar dat het gewoon systemen zijn die in elkaar klikt. Als wij nu kunnen bedenken dat een FAQ standaard op een bepaalde manier moet werken, dan is dat... Wat je eigenlijk ziet... Dat gaat een keer gebeuren. Dat gaat gebeuren. Je ziet als je heel vaak dezelfde patronen aan het volgen bent, dan weet je natuurlijk dat op een dag... Dat een computer dat ook misschien wel zou kunnen. Ja. Frontend AI. En zie daarom onze propositie ontwerpen geweldige gebruikservaringen. Ja, precies. Maar goed, nee, dus dat is de toekomst. We zullen het zien. Maar daar zit er nog één dingetje in de stelling. Is de toekomst. Maar is het natuurlijk ook wel gewoon... Het is ook the present. The present. The present. Het is al zoveel. En over present is gesproken, hè? Nee, grapje. Ja, maar ik bedoel, wij werken er nu al mee. Er zijn ongevraagd meer bureaus die op deze manier zullen werken. Maar ik kan me niet voorstellen dat wij hier nog een keertje van afstappen. In ieder geval het principe van Component Based is. Voorlopig niet. En jij zegt dat er een heleboel bureaus zijn die dit al doen. Maar volgens mij zijn er een stuk minder die het toepassen in een corporate websiteomgeving. Dus er zijn heel veel organisaties die hiermee bezig zijn op applicatieniveau. Maar ik zie heel weinig langskomen van organisaties die dit meer aan de voorkant oppakken. Dus ik denk dat we daar wel een goede slaag aan in aan het maken zijn. Nou, lekker gewerkt. Fijne kerst. En tot ooit. O nee, we zijn nog niet klaar. Maar we zitten trouwens, jongens... We moeten even door. Tempo. We gaan weer terug. Zie ik nou. Ik zie hier gewoon 50 minuten op mijn klokje staan. Ja, je gooit er een kwartje in. Ik dacht, we doen even een luchtigere aflevering. Lekker een beetje terugblikken. Niet te moeilijk. We gaan weer hele lange gesprekken hebben. Het is er ook wat. Maar wel leuk. Even kijken. De volgende stelling. Ad hoc is niet meer van deze tijd. Ja. Ja, wat bedoelen we daarmee? Wat bedoelen we daarmee? Nou, we hebben afgelopen jaar ons proces natuurlijk op de kop gegooid. Want dit was ook een terugblik naar afgelopen jaar. Wat wij volgens mij al heel lang vinden, is dat ad hoc werken, en dat betekent... Ik wil morgen flyer. Ja, precies. Daar komt het eigenlijk op neer. Oh, nu bellen. Er is een beurs in december, die waren we een beetje vergeten. En we hebben dan en dan dat nodig. Dat die manier van werken, die levert eigenlijk bijna nooit goede dingen op. En misschien moeten we die gelijk even nuanceren. Het is niet zo dat je dat nooit mag proberen, zeg maar. Maar als dat structureel je vraag is, als een klant structureel alleen maar ad hoc vragen heeft. Dan kunnen we daar niet heel erg goed mee werken. Ik bedoel, als er een keer iemand is van onze klanten die ad hoc nodig heeft en je helpt iemand daarmee ontzettend uit de brand. Dan ga je dat overwegen natuurlijk. Ja, natuurlijk. Want iedereen vergeet wel eens wat. Of schat een tijdlijn verkeerd in. Dat doen wij ook. Dus dat is geen enkel probleem. Maar inderdaad, als het structureel is, dan gebeuren er een aantal dingen. En dat is dat alles onder tijdstruk moet. Dat zo'n vraag de rest van de opdrachten gaat beïnvloeden, omdat er dan dingen verschoven moeten worden in planning en andere dingen komen in de knel daardoor, etc. En dat het vaak onder tijdstruk moet, waardoor je eigenlijk je werk niet grondig kunt doen. Dus je bent dan eigenlijk altijd het effe snel aan het doen. En onze ervaring is dat dat komt als een boemerang terug. En ik denk ook dat wij het net over hadden, dat component-beestwerken, dat daar zie je dat wij graag dingen grondig doen voor de lange termijn. Duurzaam, dat het niet stuk kan. En dat combineert niet echt met effe snel tussendoor. Ik denk dat het ook wel een goede nuance is dat dit in ons stukje van de type opdrachten die wij natuurlijk graag willen doen. Want wij zijn geen reclamebureau. Nee, geen campagnemakers. Niet genoeg van na te drukken. Nee. Maar wij doen zeg maar in dat opzicht weinig tijdgevoelige opdrachten. Waar het morgen of overmorgen af moet zijn. Dat is natuurlijk anders van er valt iets om. Maar het is niet zo dat als het gepland had kunnen worden, dan moet het ook gepland zijn. En niet omdat het de wind zou waarden of andere ongefundeerde redenen, dat het nu opeens moet. Maar de stelling is ad hoc is niet meer van deze tijd. Geldt dat voor ons specifieke vakgebied? En dan misschien zelfs wel het deelgebied waar wij in zitten, zeg functionele websites en applicaties? Geldt dit ook voor de reclame jongens en meisjes? Ik denk misschien wel dat het een beetje de tendens van deze tijd is. Maar zouden reclamebureaus en campagnebureaus ook minder ad hoc moeten gaan werken? Kan dat überhaupt? Kunnen wij daar überhaupt iets over zeggen? Ik weet het niet. Ik wil daar geen uitspraak over hebben. Maar ik denk dat heel veel klanten, ook die dat soort vragen bij reclamebureaus neerleggen, dat die ook steeds beter inzien. Dat het misschien beter is om even een stapje terug te nemen. Ook voor dat soort dingen die op de korte termijn doen. En dat het ook makkelijker... Misschien kun je in die wereld nog wel meer onderscheiden met die hele visie ad hoc. En misschien ook niet meer in een 9-5-minuutje tijd dan dat wij dat kunnen doen. Want er zijn juist in de reclamewereld heel veel bureaus die alleen maar ad hoc werken, toch? Of die voor een heel groot deel ad hoc werkzaamheden doen. Dus als je daar je klant meeneemt in een verhaal, laten we een stapje terug doen. Een jaar plan maken waarbij we niet ad hoc dingen hoeven te doen. Daar zeg je het precies. Want ik heb niet bij grotere reclamebureaus gewerkt, maar wel bij bureaus die wat meer campagne of beurzen en dat soort dingen deden. En daarvan dacht ik ook vaak, zo'n beurs is prima te plannen. Ik bedoel, ze weten precies... We zaten toen in de Food, dat deden we veel. Zo'n Horecava-beurs... Ja, die stond al een tijdje op de planning. Die stond al een tijdje op de planning. Daar kan je gewoon naartoe plannen. Maar alleen, ze beginnen altijd te laat, dat viel mij toen op. En komt dat omdat het bureau laat begint met het werk? Of is dat omdat de klant altijd pas twee weken tevoren komt met de opdracht? Dat laatste gevoel had ik wel vaak. Voordat de input kwam, was de tijdspat al te krap. En wat er dan gebeurt, en dat is ook wel mooi... Waarom wij er, denk ik, niet van houden, is dan gaan er fouten gemaakt worden, die uiteindelijk de hoeveelheid werk nog veel groter maken. Dus dan zijn mensen s'nachts aan het werk, en dan heb je het weer over die 9-tot-5-mentaliteit waar Milan net al even aan refereerde. Zijn mensen s'nachts en in het weekend aan het werk om het allemaal weer te fixen. Toe-leveranciers zijn s'nachts en in het weekend aan het werk om het te fixen. En zo hebben we elkaar allemaal bezig. Terwijl het allemaal niet nodig is. Als je gewoon een beetje goed plant. En een beetje marge aanhoudt. Want daar gaan we immers nog een keer een podcast over houden. Dus ja. Dus ik denk dat het wel anders kan. Ook in de reclamewereld wel een beetje. Oké, cool. Nou jongens. Dan zijn we door onze stelling heen. En met 4 stellingen hebben we het toch nog redelijk lang volgehouden, dus doen we weer goed. En we hebben nog niet overgehad wat er afgelopen jaar ook is veranderd. We zijn een podcast begonnen. Ja! Wat goed! Dat is inderdaad zo! Vijf afleveringen. In tien weken. Ja, dus. Ik vind, als ik dat mag zeggen. Dat we het goed hebben volgehouden. Dat klinkt net over het helder af. Los van de inhoud en of mensen het nou een beetje aan het zelfs over zijn. Wij doen dit vooral omdat ze het zelf heel leuk vinden. En als iemand het leuk vindt om te luisteren, dan is dat mooi meegenomen. Ja precies. Hoe was die thermocamere? Je wilde rubberducking? Nee. Gewoon praten. Om je gedachten te ordenen. Ik vind het tot nu toe heel leuk. En ik vind dat we het, we hebben nu één aflevering wat verlaat, wat vertraagd opgenomen. Maar we hebben deze week gelijk goed gemaakt. Ja. En nu gaan we even pauze houden tot het nieuwe jaar. Nog goede voornemens voor het nieuwe jaar? Ik maak mij nog goede voornemens altijd na de zomervakantie heb ik gemerkt. Veel meer dan bij oud en nieuw. Weet je. Dus ik heb nog geen goede voornemens. Mijn goede voornemen is meer lezen. We hebben al een paar strips gekocht. Ik ben natuurlijk bezig, of natuurlijk, dat weten mensen misschien niet, maar ik ben bezig met marketing voor ons bureau wat beter aan te pakken. Dat weten we nog niet zo heel veel. Ik denk dat mensen dat wel weten. Nou inmiddels misschien wel. Daar verder mee gaan en een goede strategie neerleggen voor de rest van het jaar. En dan proberen om de rust in de tent te houden. Dat zou mooi zijn. Afgelopen jaar was natuurlijk door de verhuizing en dat soort dingen wel hectisch, intensief. Dus als we nu een jaartje......consolideren. Zoals mijn broer ooit zei, ik wens je een saai jaar. Ja. Mooi. Signing up! Pixelpillow, een saai jaar. Rust in de tent. En we hopen vooral dat je volgend jaar weer inschakelt. En wil je daar nou een berichtje van krijgen, dan moet je ons natuurlijk even volgen op Instagram. Add Pillowtalk The Podcast. Dan kun je ons vinden. En dan krijg je in het nieuwe jaar, als er weer een podcast is, krijg je daar netjes een berichtje van. Dus dat is hartstikke handig. En vond je nou iets van deze aflevering, mail dan naar pillowtalk.nl En vertel ons, heb je er een mening over, deel die dan. En dan horen we dat graag van je. En dan zien we je niet, maar horen jullie ons, moet ik dan zeggen, in het nieuwe jaar. Tot dan. Zalig Pasen. Tot 2020. Verkeerde. Cry again. Fijne feestdag.